07.07.2011.
8 U 4145/11 - Zaštita konkurencije
Republika Srbija
UPRAVNI SUD
8 U 4145/11
07.07.2011. godine
B e o g r a d
U IME NARODA
Upravni sud, u veću sastavljenom od sudija: Dušanke Marjanović, predsednika veća, Zorice Kitanović i Ruže Urošević, članova veća, sa sudskim savetnikom Elenom Petrović, kao zapisničarem, odlučujući u upravnom sporu po tužbi tužioca VKS, ........, B, koju zastupaju ZM, TM i BA, advokati iz B, Ulica .........., protiv tuženog Komisije za zaštitu konkurencije Republike Srbije, radi poništaja rešenja broj: ............. od .............. godine, u predmetu izricanja mere zaštite konkurencije, u nejavnoj sednici veća održanoj dana 07.07.2011. godine, doneo je
P R E S U D U
Tužba se ODBIJA.
O b r a z l o ž e nj e
Osporenim rešenjem u stavu I dispozitiva određena je mera zaštite konkurencije VKS, ..........., B, u obliku obaveze plaćanja novčanog iznosa u visini od 7% od ukupnog godišnjeg prihoda ostvarenog u 2007. godini, zbog toga što je zaključila i izvršila zabranjeni sporazum donošenjem odluke Upravnog odbora VKS od ........ godine pod nazivom “cenovnik minimalnih cena veterinarskih usluga” sa važnošću od ............ godine, utvrđen pravosnažnim rešenjem Komisije za zaštitu konkurencije broj:.......... od ......... godine. Stavom II dispozitiva naloženo je VKS, ............., B, da izvrši meru zaštite konkurencije iz stava I dispozitiva uplatom novčanog iznosa u visini od ........ rsd (:.......... dinara) u korist budžeta Republike Srbije, sa pozivom na broj predmeta. Stavom III dispozitiva utvrđen je rok od 4 meseca za izvršenje obaveze iz stava II dispozitiva od dana prijema ovog rešenja, pod pretnjom prinudnog izvršenja.
U tužbi, podnetoj neposredno ovom sudu dana 12.04.2011. godine tužilac preko svojih punomoćnika osporava zakonitost pobijanog rešenja iz svih zakonom predviđenih razloga i navodi da je imajući u vidu odredbe Zakona koji je važio u vreme donošenja rešenja kojim je utvrđena povreda konkurencije, povređeno ustavno načelo zabrane retroaktivne primene prava od strane tužene komisije tako što je na postupak koji je započet i okončan za vreme važenja ranijeg zakona suprotno odredbama člana 74. važećeg Zakona i Ustava primenila odredbe važećeg zakona. Naime, raniji zakon izričito predviđa prekršajnu odgovornost učesnika na tržištu za koje Komisija utvrdi da su izvršili povredu konkurencije. Rešenjem ......... Pr broj:...... od ....... godine Prekršajni sud je odbacio zahtev za pokretanje prekršajnog postupka i utvrđivanje prekršajne odgovornosti u odnosu na VK S i odgovorno lice, a Komisija je suprotno važećem zakonu, protiv tužioca pokrenula poseban postupak i utvrdila meru zaštite konkurencije. Posebno podvlači, da je po ranije važećem Zakonu o zaštiti konkurencije, nadležni organ za prekršaj izricao novčanu kaznu, a po novom sada važećem Zakonu o zaštiti konkurencije (“Slubženi glasnik RS” br.51/09) Komisija za zaštitu konkurencije izriče mere zaštite konkurencija, a ne novčane kazne i to bez utvrđivanja prekršajne odgovornosti, a što istovremeno znači da sankcije nisu istovrsne, niti se isto zovu, niti se daju porediti, niti su identični organi nadležni za njihovo izricanje, niti identičan postupak koji rezultira njihovim izricanjem, niti je osnov za njihov izricanja isti, niti su predviđeni pravni lekovi isti u slučaju njihovog izricanja. Pored toga tužilac osporava i visinu iznosa ove mere, ističe da je po dostavljenom Bilansu stanja tužioca na dan ..................... godine ukupan prihod tužioca iskazan u iznosu od ....... dinara, a ne ........... dinara, kako se to utuženim rešenjem tvrdi zbog čega i odmerenih 7% ne predstavlja isti iznos. Takođe, ističe da nije realno, opravdano ni celishodno, izricanje mere u visini od 7% od ukupnog godišnjeg prihoda tužioca. Navedeni cenovnik predstavlja samo preporučeni cenovnik, i isti je važio 3 godine iako su cene svih artikala od kojih cenovnik zavisi menjane u toku važenja navedenog cenovnika. Korisnici usluga nisu bili oštećeni vremenski ograničenom primenom spornog cenovnika, niti je ikada bilo ozbiljnih primedbi na cenovnik. Ističe da, ukoliko se nešto kvantifikuje i kažnjava u iznosu do 10% u odnosu na ukupni godišnji prihod, onda mera u iznosu od 7%, koja predstavlja meru blizu gornje granice predviđene zakonom, mora biti potkrepljena dokazima, jasnim i utvrđenim okolnostima, podacima i posledicama sporazuma, a nikako nenačelnim stavovima i pretpostavkama. Takođe i trajanje povrede konkurencije, koje je po nalazu Komisije bilo vremenski ograničeno na 8 meseci, ni na koji način ne potkrepljuju visinu određene mere u iznosu od 7%. Takođe, sredstva koja ubira VKS, a koja je Komisija imala u vidu u konkretnom slučaju, potiču iz dva izvora i to iz plaćanja članarine od strane članova Komore i iz donacija koji nisu niti stalni niti kontinuirani izvor prihoda, niti mogu biti tretirani kao prihod u doslovnom smislu te reči. Sa svih iznetih razloga, tužilac je predložio da sud tužbu uvaži i poništi osporeno rešenje.
Tužena Komisija u odgovoru na tužbu od ........ godine i dopuni odgovora na tužbu od ......... godine, u svemu ostaje pri razlozima datim u obrazloženju osporenog rešenja i predlaže da sud tužbu odbije, kao neosnovanu.
Ispitujući zakonitost osporenog rešenja u granicama zahteva iz tužbe, u smislu odredbe člana 41. stav 1. Zakona o upravnim sporovima (''Službeni glasnik RS'', broj 111/09), ocenom navoda iznetih u tužbi, odgovora na tužbu i spisa ove upravne stvari, Upravni sud je našao da tužba nije osnovana.
Upravni sud je u smislu člana 33. stav 2. Zakona o upravnim sporovima (''Službeni glasnik RS'', br. 111/09), rešio predmet spora bez održavanja usmene rasprave, smatrajući da je predmet spora takav da očigledno ne iziskuje neposredno saslušanje stranaka i posebno utvrđivanje činjeničnog stanja.
Prema oceni Upravnog suda pravilno je postupio tuženi organ kada je stavom I dispozitiva osporenog rešenja tužiocu odredio meru zaštite konkurencije, utvrdio obavezu plaćanja novčanog iznosa u visini od 7% od ukupnog godišnjeg prihoda ostvarenog u 2007. godine i obavezao tužioca kao u stavu II dispozitiva na uplatu novčanog iznosa u visini određenoj stavom I dispozitiva, te utvrdio rok za izvršenje obaveze kao u stavu III dispozitiva, pozivajući se u obrazloženju rešenja na odredbu člana 68. stav 2. Zakona o zaštiti konkurencije.
Iz obrazloženja osporenog rešenja sledi da su presudama Upravnog suda 5 U 5185/10 od 18.11.2010. godine i broj 5 U 6375/10 od 18.11.2010. godine odbijene tužbe VKS i potvrđena rešenja Komisije za zaštitu konkurencije o privremenoj meri broj: ........... od ........... godine, kao i konačno rešenje broj: ............ od ............. godine.
Rešenjem Komisije za zaštitu konkurencije o privremenoj meri obustavljena je primena odluke Upravnog odbora Komore od .......... godine – cenovnik minimalnih cena veterinarskih usluga od ................ godine do donošenja rešenja o okončanju postupka i naloženo je Komori da obavesti članove o privremenom obustavljanju cenovnika na isti način kako ih je obavestio i o stupanju na snagu Cenovnika, kao i da obaveštenje o privremenom obustavljanju primene istakne na WEB stranicu Komore.
Konačnim rešenjem Komisije je utvrđeno da je Odluka Upravnog odbora Komore od ......... godine pod nazivom “cenovnik minimalnih cena veterinarskih usluga” sa važnošću od ........... godine, akt koji za cilj i posledicu ima bitno sprečavanje ograničenje ili narušavanje konkurencije na relevantnom tržištu, odnosno da je ta odluka zabranjeni sporazum koji je ništav po zakonu i naloženo je Komori da na početnoj WEB stranici postavi obaveštenje da je Cenovnik zabranjen i ništav sporazum u smislu Zakona o zaštiti konkurencije.
Na osnovu odredbe člana 114 ZUP-a Komisija za zaštitu konkurencije, saglasno odredbi čl. 57. Zakona o zaštiti konkurencije (“Službeni glasnik RS” br. 57/09), pokrenula je po službenoj dužnosti upravni postupak radi određivanja mere zaštite konkurencije tužiocu kao učesniku na tržištu u obliku plaćanja novčanog iznosa u visini od 7% od ukupnog godišnjeg prihoda ostvarenog u 2007. godini zbog toga što je utvrđeno pravnosnažnim rešenjem br. ........... od ........... godine, da je zaključio i izvršio zabranjeni sporazum donošenjem odluke od .................. godine pod nazivom "cenovnik minimalnih cena veterinarskih usluga" sa važnošću od ............. godine, te da takva odluka - sporazum konkurenata o prodajnoj ceni, sam po sebi predstavlja najtežu povredu konkurencije. U sprovedenom postupku, primenom odredbe čl. 7. st. 1. zakona, kojom je propisano, da se goldišnji prihod učesnika na tržištu utvrđuje u visini ukupnog godišnjeg prihoda pre oporezivanja, za obračunsku godinu koja prethodi godini u kojoj je pokrenut postupak, Komisija je utvrdila da ukupni godišnji prihod tužioca za ... godinu, iznosi .......... dinara, a prema potvrdi koju je tužilac dostavio. Prilikom odlučivanja o visini mere zaštite konkurencije, Komisija je ocenila namenu, težinu, posledice i trajanje povreda i utvrdila da su radnje povrede preduzimane od strane svih članova Komore na teritoriji cele Republike Srbije, kojih ima ........ da su pokrenuta tri disciplinska postupka protiv članova Komore zbog nepoštovanja Cenovnika da ista ima za posledicu da obavezujući Cenovnik isključuje drugačiju cenu od minimalen, što samo po sebi dovodi do eliminacije cenovne konkurencije. Takođe, Komisija je utvrdila da je unutrašnjim aktima Komore kao sankcija predviđena i mera oduzimanja licence za rad.
Na osnovu svega, imajući u vidu i druge kriteriju, kao i odlakšavajuće i otežavajuće okolnosti, pravilno utvrdila i opredelila visinu novčanog iznosa, mere zaštite konkurencije od 7%, od ukupnog godišnjeg prihoda ostvarenog u 2007. godini.
Sud je cenio navode istaknute u tužbi, pa je našao da su isti neosnovani i bez uticaja na drugačiju ocenu zakonitosti osporenog rešenja.
Naime, rešenjem kojim je utvrđena povreda konkurencije i izrečena mera otklanjanja povrede konkurencije, koje je doneto po ranije važećem Zakonu zaštiti konkurencije, koje je postalo pravnosnažno ........... godine, nije određena mera zaštite konkurencije. Stoga je, Komisija na osnovu ovlašćenja iz čl. 5. stav 1. Uredbe o kriterijumima za određivanje visine iznosa koji se plaća na osnovu mere zaštite konkurencije i procesnog penala, načinu i rokovima njihovog plaćanja i uslovima za određivanje tih mera (“Službeni glasnik RS” br. 50/2010 od 23.07.2010. godine), kojim je propisano da se mera zaštite konkurencije može odrediti samostalno ili istovremeno sa merom otklanjanja povrede konkurencije, pravilno po službenoj dužnosti pokrenula postupak u cilju samostalnog određivanja mere zaštite konkurencije, na osnovu važećeg Zakona i Uredbe. Kako je postupak samostalnog određivanja mere zaštite konkurencije pokrenut i okončan u vreme važenja Zakona o zaštiti konkurencije ("Službeni glasnik RS" br. 51/09), na način i pod uslovima propisanim Uredbom, ne može se prihvatiti kao osnovan navod tužbe tužioca, da je osporeno rešenje doneto retroaktivnom primenom Zakona.
Tačni su navodi tužioca da je po ranije važećem Zakonu o zaštiti konkurencije nadležni organ za prekršaje izricao novčane kazne, a po novom, sada važećem Zakonu o zaštiti konkurencije ("Službeni glasnik RS" br. 51/09), Komisija za zašitu konkurencije izriče mere zaštite konkurencije, a ne novčane kazne, i to bez utvrđivanja prekršajne odgovornosti, a što istovremeno znači da sankcije nisu istovrsne, niti se isto zovu, niti se daju porediti, niti su identični organi nadležni za njihovo izricanje, niti identičan postupak koji rezultira njihovim izricanjem, niti je osnov za njihovo izricanje isti, niti su predviđeni pravni lekovi isti u slučaju njihovog izricanja. Iz navedenog sledi da se u ovom slučaju ne radi o povredi pravila ne bis in idem, jer u istoj pravnoj stvari nije odlučivao isti organ, niti je reč o istoj pravnoj kvalifikaciji izvršene radnje.
Neosnovani su navodi, da Komisija nije adekvatno ocenila sve relevantne okonosti od značaja za određivanje visine novčanog iznosa mere zaštite konkurencije, kao i da nije u pobijanom rešenju pružila dovoljno jasno obrazloženje za svoju ocenu. Naime, na zahtev Komisije, tužilac je dostavio bilans uspeha za ... godinu, kao godinu koja prethodi godini u kojoj je pokrenut postupak utvrđivanja povrede pravila konkurencije, te je navedeni izveštaj poslužio kao osnov za utvrđivanje ukupnog godišnjeg prihoda, obračunatog u skladu sa članom 7. Zakona. Kako je u navedenom izveštaju, u iznosu od ......... dinara, iskazan samo deo ukupnih prihoda, odnosno prihod od prodaje, a ne ukupan prihod koji služi kao osnov za utvrđivanje novčanog iznosa mere zaštite konkurencije, Upravni sud nalazi, da je neosnovan navod tužioca koji se odnosi na visinu ukupnih prihoda tužioca.
Detaljno obrazlažući svoju odluku o visini mere, Komisija se pridržavala, kako analitičkog, tako i sintetičkog metoda vršeći, odmeravanje visine izrečene mere na osnovu sveukupne ocene svih okolnosti i to kako olakšavajućih, tako i otežavajućih .
Tužiocu je omogućeno učešće u postupku, tako što mu je dostavljeno obaveštenje o pokretanju postupka i zatraženi dokazi na okolnost ukupnog prihoda ostvarenog u 2007. godini, a zatim i dokazi koji bi mogli biti od uticaja na određivanje upravne mere.
Sa iznetih razloga, Upravni sud je, nalazeći da osporenim rešenjem nije povređen zakon na štetu tužioca, na osnovu člana 40. stav 2. Zakona o upravnim sporovima (“Službeni glasnik RS”, br.111/09), odlučio kao u dispozitivu presude.
Tužena Komisija u odgovoru na tužbu od ........ godine i dopuni odgovora na tužbu od ......... godine, u svemu ostaje pri razlozima datim u obrazloženju osporenog rešenja i predlaže da sud tužbu odbije, kao neosnovanu.
Ispitujući zakonitost osporenog rešenja u granicama zahteva iz tužbe, u smislu odredbe člana 41. stav 1. Zakona o upravnim sporovima (''Službeni glasnik RS'', broj 111/09), ocenom navoda iznetih u tužbi, odgovora na tužbu i spisa ove upravne stvari, Upravni sud je našao da tužba nije osnovana.
Upravni sud je u smislu člana 33. stav 2. Zakona o upravnim sporovima (''Službeni glasnik RS'', br. 111/09), rešio predmet spora bez održavanja usmene rasprave, smatrajući da je predmet spora takav da očigledno ne iziskuje neposredno saslušanje stranaka i posebno utvrđivanje činjeničnog stanja.
Prema oceni Upravnog suda pravilno je postupio tuženi organ kada je stavom I dispozitiva osporenog rešenja tužiocu odredio meru zaštite konkurencije, utvrdio obavezu plaćanja novčanog iznosa u visini od 7% od ukupnog godišnjeg prihoda ostvarenog u 2007. godine i obavezao tužioca kao u stavu II dispozitiva na uplatu novčanog iznosa u visini određenoj stavom I dispozitiva, te utvrdio rok za izvršenje obaveze kao u stavu III dispozitiva, pozivajući se u obrazloženju rešenja na odredbu člana 68. stav 2. Zakona o zaštiti konkurencije.
Iz obrazloženja osporenog rešenja sledi da su presudama Upravnog suda 5 U 5185/10 od 18.11.2010. godine i broj 5 U 6375/10 od 18.11.2010. godine odbijene tužbe VKS i potvrđena rešenja Komisije za zaštitu konkurencije o privremenoj meri broj: ........... od ........... godine, kao i konačno rešenje broj: ............ od ............. godine.
Rešenjem Komisije za zaštitu konkurencije o privremenoj meri obustavljena je primena odluke Upravnog odbora Komore od .......... godine – cenovnik minimalnih cena veterinarskih usluga od ................ godine do donošenja rešenja o okončanju postupka i naloženo je Komori da obavesti članove o privremenom obustavljanju cenovnika na isti način kako ih je obavestio i o stupanju na snagu Cenovnika, kao i da obaveštenje o privremenom obustavljanju primene istakne na WEB stranicu Komore.
Konačnim rešenjem Komisije je utvrđeno da je Odluka Upravnog odbora Komore od ......... godine pod nazivom “cenovnik minimalnih cena veterinarskih usluga” sa važnošću od ........... godine, akt koji za cilj i posledicu ima bitno sprečavanje ograničenje ili narušavanje konkurencije na relevantnom tržištu, odnosno da je ta odluka zabranjeni sporazum koji je ništav po zakonu i naloženo je Komori da na početnoj WEB stranici postavi obaveštenje da je Cenovnik zabranjen i ništav sporazum u smislu Zakona o zaštiti konkurencije.
Na osnovu odredbe člana 114 ZUP-a Komisija za zaštitu konkurencije, saglasno odredbi čl. 57. Zakona o zaštiti konkurencije (“Službeni glasnik RS” br. 57/09), pokrenula je po službenoj dužnosti upravni postupak radi određivanja mere zaštite konkurencije tužiocu kao učesniku na tržištu u obliku plaćanja novčanog iznosa u visini od 7% od ukupnog godišnjeg prihoda ostvarenog u 2007. godini zbog toga što je utvrđeno pravnosnažnim rešenjem br. ........... od ........... godine, da je zaključio i izvršio zabranjeni sporazum donošenjem odluke od .................. godine pod nazivom "cenovnik minimalnih cena veterinarskih usluga" sa važnošću od ............. godine, te da takva odluka - sporazum konkurenata o prodajnoj ceni, sam po sebi predstavlja najtežu povredu konkurencije. U sprovedenom postupku, primenom odredbe čl. 7. st. 1. zakona, kojom je propisano, da se goldišnji prihod učesnika na tržištu utvrđuje u visini ukupnog godišnjeg prihoda pre oporezivanja, za obračunsku godinu koja prethodi godini u kojoj je pokrenut postupak, Komisija je utvrdila da ukupni godišnji prihod tužioca za ... godinu, iznosi .......... dinara, a prema potvrdi koju je tužilac dostavio. Prilikom odlučivanja o visini mere zaštite konkurencije, Komisija je ocenila namenu, težinu, posledice i trajanje povreda i utvrdila da su radnje povrede preduzimane od strane svih članova Komore na teritoriji cele Republike Srbije, kojih ima ........ da su pokrenuta tri disciplinska postupka protiv članova Komore zbog nepoštovanja Cenovnika da ista ima za posledicu da obavezujući Cenovnik isključuje drugačiju cenu od minimalen, što samo po sebi dovodi do eliminacije cenovne konkurencije. Takođe, Komisija je utvrdila da je unutrašnjim aktima Komore kao sankcija predviđena i mera oduzimanja licence za rad.
Na osnovu svega, imajući u vidu i druge kriteriju, kao i odlakšavajuće i otežavajuće okolnosti, pravilno utvrdila i opredelila visinu novčanog iznosa, mere zaštite konkurencije od 7%, od ukupnog godišnjeg prihoda ostvarenog u 2007. godini.
Sud je cenio navode istaknute u tužbi, pa je našao da su isti neosnovani i bez uticaja na drugačiju ocenu zakonitosti osporenog rešenja.
Naime, rešenjem kojim je utvrđena povreda konkurencije i izrečena mera otklanjanja povrede konkurencije, koje je doneto po ranije važećem Zakonu zaštiti konkurencije, koje je postalo pravnosnažno ........... godine, nije određena mera zaštite konkurencije. Stoga je, Komisija na osnovu ovlašćenja iz čl. 5. stav 1. Uredbe o kriterijumima za određivanje visine iznosa koji se plaća na osnovu mere zaštite konkurencije i procesnog penala, načinu i rokovima njihovog plaćanja i uslovima za određivanje tih mera (“Službeni glasnik RS” br. 50/2010 od 23.07.2010. godine), kojim je propisano da se mera zaštite konkurencije može odrediti samostalno ili istovremeno sa merom otklanjanja povrede konkurencije, pravilno po službenoj dužnosti pokrenula postupak u cilju samostalnog određivanja mere zaštite konkurencije, na osnovu važećeg Zakona i Uredbe. Kako je postupak samostalnog određivanja mere zaštite konkurencije pokrenut i okončan u vreme važenja Zakona o zaštiti konkurencije ("Službeni glasnik RS" br. 51/09), na način i pod uslovima propisanim Uredbom, ne može se prihvatiti kao osnovan navod tužbe tužioca, da je osporeno rešenje doneto retroaktivnom primenom Zakona.
Tačni su navodi tužioca da je po ranije važećem Zakonu o zaštiti konkurencije nadležni organ za prekršaje izricao novčane kazne, a po novom, sada važećem Zakonu o zaštiti konkurencije ("Službeni glasnik RS" br. 51/09), Komisija za zašitu konkurencije izriče mere zaštite konkurencije, a ne novčane kazne, i to bez utvrđivanja prekršajne odgovornosti, a što istovremeno znači da sankcije nisu istovrsne, niti se isto zovu, niti se daju porediti, niti su identični organi nadležni za njihovo izricanje, niti identičan postupak koji rezultira njihovim izricanjem, niti je osnov za njihovo izricanje isti, niti su predviđeni pravni lekovi isti u slučaju njihovog izricanja. Iz navedenog sledi da se u ovom slučaju ne radi o povredi pravila ne bis in idem, jer u istoj pravnoj stvari nije odlučivao isti organ, niti je reč o istoj pravnoj kvalifikaciji izvršene radnje.
Neosnovani su navodi, da Komisija nije adekvatno ocenila sve relevantne okonosti od značaja za određivanje visine novčanog iznosa mere zaštite konkurencije, kao i da nije u pobijanom rešenju pružila dovoljno jasno obrazloženje za svoju ocenu. Naime, na zahtev Komisije, tužilac je dostavio bilans uspeha za ... godinu, kao godinu koja prethodi godini u kojoj je pokrenut postupak utvrđivanja povrede pravila konkurencije, te je navedeni izveštaj poslužio kao osnov za utvrđivanje ukupnog godišnjeg prihoda, obračunatog u skladu sa članom 7. Zakona. Kako je u navedenom izveštaju, u iznosu od ......... dinara, iskazan samo deo ukupnih prihoda, odnosno prihod od prodaje, a ne ukupan prihod koji služi kao osnov za utvrđivanje novčanog iznosa mere zaštite konkurencije, Upravni sud nalazi, da je neosnovan navod tužioca koji se odnosi na visinu ukupnih prihoda tužioca.
Detaljno obrazlažući svoju odluku o visini mere, Komisija se pridržavala, kako analitičkog, tako i sintetičkog metoda vršeći, odmeravanje visine izrečene mere na osnovu sveukupne ocene svih okolnosti i to kako olakšavajućih, tako i otežavajućih .
Tužiocu je omogućeno učešće u postupku, tako što mu je dostavljeno obaveštenje o pokretanju postupka i zatraženi dokazi na okolnost ukupnog prihoda ostvarenog u 2007. godini, a zatim i dokazi koji bi mogli biti od uticaja na određivanje upravne mere.
Sa iznetih razloga, Upravni sud je, nalazeći da osporenim rešenjem nije povređen zakon na štetu tužioca, na osnovu člana 40. stav 2. Zakona o upravnim sporovima (“Službeni glasnik RS”, br.111/09), odlučio kao u dispozitivu presude.
PRESUĐENO U UPRAVNOM SUDU
Dana 07.07.2011. godine, 8 U 4145/11
Dana 07.07.2011. godine, 8 U 4145/11
Zapisničar Predsednik veća - sudija
Elena Petrović,s.r. Dušanka Marjanović,s.r.
Za tačnost otpravka
Upravitelj pisarnice
Dejan Đurić
Upravitelj pisarnice
Dejan Đurić
JZ
